Bu cümle duyulana kadar çoktan başlanmış olmalı, eğer başlanmadıysa hemen başlanmalı. Diyebilirsiniz ki ben henüz çok gencim, ya da ben kendi işimi yapıyorum. Belki bazılarınız ilk işinde çalışan profesyonellerdensiniz, kim bilir belki hiç iş aramadınız, hep sizi buldular ya da…

  Siz bu satırları okurken günlerin neresinde saatlerin kaçındasınız, hangi ortamdasınız bilemiyorum. Ama şartlar uygunsa hemen işe koyulmalısınız. Şimdi bu kitabı yarım bırakmalı (merak etmeyin alınganlık göstermeyeceğim) ve iş bulabilirliğinizi ölçmelisiniz. Yani kredibilitenizi kontrol etmelisiniz.

  Sevgili okurlar ben borsacı değilim ve dahası borsadan da anlamam, yanı borsacılık açısından bilginin temel seviyesi olan bilmediğini bilmek noktasındayım. Ancak bu noktada olmama rağmen şunu öğrenmiş bulunuyorum ki Türkiye’de borsa sürekli al / sat larla ve yoğun takiple yürütülebilmekte. Zira bu eyleme verilen ismi bir düşünecek olursak “borsa oynamak’ deniyor. Görüldüğü gibi oynamaktan söz edilmekte, otsa oyun olamayacak kadar ciddi bir olgudan söz edilmekte olunmasına rağmen. Neyse efendim, ben deniz seneler evvel bir arkadaşımın yönlendirmesi ile bir kaç lot kağıt satın aldım, İMKB benden sorulur edası ile gezmeye de başladım tabi ki. Ancak birlikte satın almada bulunduklarımın sürekli al / sat yaptıklarını da izliyor ve şaşırıyordum. Ben kağıdımı elden çıkartmak istemiyordum, ona duygusal bir hisle bağlanmıştım adeta. Seneler önce sahip olduğum ilk arabam olan hurda kaplumbağam için de benzer şeyleri yaşadım. İlk gün bile yolda bırakan arabamı senelerce elden çıkaramadım. Sonuçta nemi oldu? Hisse senetlerim pul oldu aldığım fiyatın bile altından elden çıkarabildim, arabam hiç para etmez oldu bırakın parayı birine vermek için adeta yanında para verecek duruma geldim.

   Diyeceksiniz ki bu adam bunları niye anlatıyor, kendimizi de bir yerlerde unutmamalıyız. Unuttuğumuz ya da unutturduğumuz zaman değerini düşürüyor ya da en azından değerinin bilinmemesini sağlıyor olabiliriz. Aklımız erdiği ilk gün iş görüşmesi yapmaya başlamalıyız. Hiç işe ihtiyacımız yokken iş bakmalıyız, hani üstatların dediği gibi “reklam gereksinim duymazken yapılmalı yoksa geç kalınmış olur” deyişini unutmadan. Hangi konumda olursak olalım piyasamızı ölçmeli kıymetimizi görmeli ve fark edilmemiz için eylemde bulunmalıyız. Danışmanlık sürecim boyunca hiç iş görüşmesi yapmamış, hiç özgeçmiş hazırlamamış üstelik yanında yüzlerce insan çalıştıran dünya kadar insanı işe almış birçok kişi tanıdım.

  Bu kıymetlerin üstleri tozlanmış okside olmuş konumları beni hep üzdü. Ancak ilacı aktif olmaktan ve ortada olmaktan geçiyor, yani elimizde. Her şeye rağmen makaleyi okumayı sürdürüyorsanız bari şimdi bırakın ve işe koyulun…